GÜNAYDIN

Ortak Noktamız

Bazı bulunması zor şeyler vardır. Çok narin olup zerresi bile boşa harcanmayan şeyler. Kimilerine göre bir nesne, bir duygu, bir hayal. Şimdi hepimizin ortak ve bulunması zor olan bir şeyi söylemek istiyorum. ''Sevgi'' değil mi bizleri ortak yapan aynı ortamda bulunduran. Bizler artık Allah rızası için sevmiyoruz. Bu yüzdendir ki heveslerimiz, kibrimiz kadar kötü bir günahın arasında kaybolmuştur. Lütfen bu kadar basit olmayalım öpene kadar değil, ahirette görene kadar sevelim. Allah rızası için sevelim. Esenle Kalın..

Oldu mu?

Hayattan beklerken bir şeyler

Bir şeyler hayatım oldu

Bir umut dediğim her beklenti

Ciğerime zehir oldu

Dermanım yalnızlık oldu

Derdim alışkanlığım oldu

Sevincim kederim oldu

Kederim beklentilerim oldu

Vuruyor Yüzüme

Güneşinden sıkıldığım bu şehrin yağmurlarında içiyorum sigaramı.Biraz bulutlu biraz ıslak.Çektiğim of lar sigaramın dumanında kaybolurken seni düşlüyorum.Artık içtiğim sigaranın da tadını alamıyorum.Balkona çıkıp bakıyorum bazen, küllüğe sığmayan izmaritler gibi dolup taşıyorum.Sonra o aşık olduğum bulutların ardından sevmediğim şehrin güneşi vuruyor yüzüme.Bir kez daha of çekiyorum.

İZLİYORUZ

Zordur durduğun yerden izlemek olup bitenleri. Bakakalırsın öylece ne gelenden haberin olur ne de gidenden. Ben de burdayım demeye cesaretin olmaz. En son sen çıkarsın odadan, gözünü kapattığında kurduğun hayaller bile durur, onunda hevesi kalmamıştır burdayım demeye. Standartlaşan hayatlarımız izlemeye mahkum bıraktı bizi. Giden dostu, sevgiliyi, abiyi, kardeşi, anayı, babayı, oğlunu, kızını izlerken baktık sadece. Dilimizin gücü yetmedi tek bir harf söylemeye. Gururumuzun vicdanımıza laf ettirmemesi izlemeye mahkum bıraktı bizi.